Kornel Makuszyński
Kornel Makuszyński (1884-1953) - poeta, humorysta, prozaik, publicysta, krytyk teatralny. Urodził się w Stryju, studiował we Lwowie i w Paryżu. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości rozpoczą nowy, warszawski okres w swoim życiu połączony z licznymi pobytami pod Tatrami. Po zawierusze Drugiej Wojny Światowej właśnie to miejsce wybiera jako swoje gniazdo.
Honorowy Obywatel Miasta Zakopanego - tak stolica Tatr odwzajemniła pisarzowi jego zaangażowanie w życie Podhala.
" Zakopane... Zakopane... centrum legend polskich i polskich plotek, kociołek kipiącej Polski... " - tak zwykł był mówić o Zakopanem Kornel Makuszyński.
Od 1945 roku pisarz zamieszkał na stałe w willi "Opolance" przy ul Tetmajera 15 (obecnie mieści się tutaj muzeum im.Kornela Makuszyńskiego) wraz z żoną Janiną Gluzińskią. Od początku lubił Zakopane ale nie szczędził miastu ostrych i krytycznych uwag: "z przodu Gubałówka, z tyłu Giewont, a w środku leje..." zwykł żartować.
Także tutaj pod Tatrami Kornel Makuszyński aktywnie uczestniczył w życiu artystycznym i kulturalnym miasta. Sławne były jego spotkania z wieloma ówczesnymi znakomitościami w kawiarni Karpowicza. Pan Kornel nie uprawiał sportów, nie chodził po górach, ale czynnie działał i patronował wielu komitetom organizacyjnym zawodów narciarskich, konnych. Z inicjatywy pisarza najbiedniejsza młodzież góralska dostawała narty, aby mogła ćwiczyć się w konkurencjach narciarskich.
Był wielkim przyjacielem dzieci, to właśnie dla nich napisał książki: Przygody Koziołka Matołka, O dwóch takich co ukradli księżyc, Przyjaciel wesołego diabła, Skrzydlaty chłopiec, Wielka brama, Wyprawa pod psem, Szatan z siódmej klasy itd. Często spotykał się ze swoimi małymi czytelnikami - dla nich zawsze miał czas i otwarte serce.
Zmarł 31 lipca 1953 roku i został pochowany na "Pęksowym Brzysku".
U bramy prowadzącej na Cmentarz Zasłużonych wisi drewniana tablica:
"Ojczyzna to ziemia i groby. Narody tracą pamięć - tracą życie. Zakopane pamięta ".
“Cudowne miejsce na pobyt”
Po przeczytaniu poprzednich recenzji martwiłam się o mój pobyt w hotelu Willa Orla, ale razem z moim przyjacielem spędziliśmy tu wspaniały czas. Gdy przyjechaliśmy pracownik recepcji pozwolił nam wybrać nasze pokoje, nasz dwuosobowy pokój miał wyjątkowo wygodne łóżka, dużo miejsca na powieszenie ubrań i piękną łazienkę. Śniadanie było serwowane każdego ranka od 8 do 10 i składało się z wielu rodzajów chleba, zimnych mięs, serów, owoców, jajek i innych produktów. Wi-Fi działało całkiem dobrze, a w naszym pokoju był telewizor. Za 15 zł obsługa może zrobić za ciebie pranie. Pracownicy pensjonatu byli dla nas bardzo gościnni i życzliwi. Jedyną wadą Willi Orla jest odległość około 1 kilometra od głównej ulicy, więc trzeba się dobrze ubrać wychodząc. My byliśmy zawsze wdzięczni za możliwość spaceru po niezmiennie wyjątkowo sycących polskich kolacjach! Zdecydowanie polecam.
Bardzo sympatyczne miejsce, znakomite by poczuć klimat gór zimą. Blisko na wyciąg na Szymaszkowej. Dobre śniadania. W pokojach bardzo ciepło. Nowe łazienki. Kącik dla dzieci. Bezpłatne sanki i jabłuszka do zjeżdżania.
Hej, bylismy w 5 osób w czerwcu 2017, mam nadzieję, że jeszcze tutaj wrócę. ..Urzekła mnie miła obsługa na recepcji, z niczym nie robili problemu, wręcz przeciwnie, mega pozytywne nastawienie na gości .
W piwnicach salki gdzie można spędzić czas w razie niepogody . Zapytałam czy mogą przyjść znajomi spoza obiektu i mile mnie pani zaskoczyła odpowiedzią. Fajnie spędzony czas. Polecam